PREMIUM
Kinderen toeslagenschandaal eisen gerechtigheid: ‘Zijn het grootste slachtoffer’
Kinderen in het toeslagenschandaal stappen naar de rechter. Zij willen een serieuze positie als slachtoffers, net als hun ouders. De Nederlandse Staat is volgens hen verantwoordelijk voor het onrecht dat hen is aangedaan. Een gezin uit Nijverdal sluit zich aan. „Onze kinderen staan hun hele leven met 10-0 achter.”
In het toeslagenschandaal eisen kinderen gerechtigheid en willen ze erkend worden als slachtoffers, net als hun ouders. Ze voelen zich zwaar gedupeerd en stellen dat hun leven ook in een soort “pauze stand” is gezet. Advocaat Cyriel Spiertz voert namens gedupeerde gezinnen civiele procedures om ervoor te zorgen dat de kinderen serieus worden genomen.
Achtergrond:
Het toeslagenschandaal, ook wel de kinderopvangtoeslagenaffaire genoemd, heeft tussen 2005 en 2019 duizenden ouders onterecht als fraudeur bestempeld, met grote financiële en persoonlijke gevolgen. Kinderen van deze ouders zijn ook zwaar gedupeerd, en hoewel de overheid een herstelregeling heeft getroffen voor de ouders, worden de kinderen niet altijd erkend als slachtoffer.
De eis:
Kinderen willen erkenning als slachtoffers, net zoals hun ouders, en willen dat de regeling wordt aangepast om hun situatie te erkennen. Ze wijzen erop dat de problemen van hun ouders direct invloed hebben op hun leven.
De gevolgen:
Het toeslagenschandaal heeft geleid tot grote financiële problemen, stress, en in sommige gevallen zelfs tot uithuisplaatsingen van kinderen. Kinderen hebben te maken gehad met sociaal isolement, verlies van stabiliteit, en emotionele trauma’s.
De rechtszaak:
Advocaat Cyriel Spiertz, namens de gezinnen, voert civiele procedures om te eisen dat de kinderen als slachtoffer worden erkend en dat hun leed wordt erkend. Hij stelt dat de overheid op de hoogte was van de situatie van de kinderen, omdat de toeslagen voor ouders met kinderen werden verstrekt.
De toekomst:
De strijd voor gerechtigheid voor de kinderen van het toeslagenschandaal is nog gaande. De kinderen en hun ouders hopen op een erkenning van hun leed en een passende compensatie.