Toeslagenouder, gescheiden en schulden? Dan heb je vooralsnog pech
Zijn ex krijgt als toeslagenouder wél compensatie en hij niet. Daarom spant Roger Derikx een kort geding tegen de staat aan, dat vandaag dient. ‘Ik dreig te verliezen wat ik het heb opgebouwd.’
Nee, hij was niet zo’n zwerver die met een rugzak door Nederland trok, zegt Roger Derikx (47), schamper lachend. “Ik verbleef bij vrienden en familie, maar ik had geen eigen woning.” Sinds vorig jaar heeft hij een huis en een vaste baan in de transportsector. Maar net nu zijn leven op orde is, dreigt hij alles kwijt te raken.
De reden? Hij was nog samen met zijn ex-vrouw toen ze in de schulden belandden door problemen met de Belastingdienst, vertelt hij. Ze ontvingen kindertoeslag voor hun twee kinderen, maar werden vanaf 2010 aangemerkt als fraudeurs. De spanningen en financiële problemen leidden uiteindelijk tot hun scheiding in 2014.
Vijf jaar geen woning
De schulden waren toen niet weg. “De dreiging van schuldeisers hing constant boven mijn hoofd.” Derikx had hierdoor zelfs vijf jaar lang geen woning. In 2020 meldden hij en zijn ex-vrouw zich bij de Belastingdienst als gedupeerden.
Inmiddels is Derikx’ ex een ‘erkend gedupeerde’ in de toeslagenaffaire, zoals dat heet. Zij was de officiële aanvrager van de kinderopvangtoeslag en komt daardoor in aanmerking voor compensatie in de zogeheten Catshuisregeling. Die compensatie deelt ze niet met hem, vertelt Derikx.
Ex-partners, zoals hij, vallen buiten de regeling. Voor hen is een andere regeling in de maak. Volgens het advocatenkantoor Prakken d’Oliveira, dat zijn zaak doet, voldoet hij aan de eisen van de ex-partner-regeling die nog voorligt in de Tweede Kamer. Hierop kan hij dus nog geen beroep doen.
Gewoon ‘even wachten’ op de nieuwe regeling zit er voor hem niet in. Daarom spant hij een kort geding aan tegen de Staat, dat maandag dient in Den Haag. Sinds hij vorig jaar mei een voornemen tot afwijzing kreeg voor de Catshuisregeling, kloppen verschillende schuldeisers bij hem aan. De ‘pauzeknop’ die tijdelijk op zijn schulden was gezet, is hierdoor vervallen.
Hoe is uw situatie op dit moment?
“Er is beslag gelegd op een derde van mijn salaris. Ik kan daardoor mijn financiële verplichtingen niet nakomen en dreig mijn huis te verliezen. Ik dreig te verliezen wat ik net heb opgebouwd. Voor zover ik weet wordt er sinds september al gepraat over een aparte regeling voor ex-partners, maar er is nog steeds niets geregeld. Ik voer het kort geding uit in mijn naam, maar de groep ex-partners wordt geschat op 7500 tot 10.000 mensen.”
Wat wilt u bereiken met een kort geding?
“Wat ik van de staat vraag is heel simpel: zolang die regeling niet van kracht is, eis ik een tussenoplossing, zoals het langer op pauze zetten van mijn schuld of een andere maatregel, die ervoor zorgt dat ik niet in de problemen beland. Als ik mijn verhaal doe, is iedereen onder de indruk, maar een oplossing komt er niet. Zolang je niet binnen de kaders past, doet niemand iets voor je.
“De vorige staatssecretaris heeft op verschillende momenten gezegd dat ook zij een oplossing wil voor ex-partners. Maar wanneer komt die oplossing: volgende maand? Over drie maanden, een jaar? In de tussentijd blijf ik bungelen. Ik vraag de staat gewoon: regel het nou, anders word ik opnieuw slachtoffer.”
Lees ook:
Impasse in de toeslagenaffaire: ‘Het water staat gedupeerde ouders aan de lippen’
De financiële nood bij veel gedupeerde ouders in de toeslagenaffaire is zo hoog dat zij niet langer kunnen wachten, zegt de eveneens gedupeerde Roger Derikx eerder in een interview met Trouw. Hij is betrokken bij het ouderpanel van de Belastingdienst, maar dat is er volgens hem alleen voor de show.
Rechter: Staat moet meer doen om toeslagenouder te helpen
DEN HAAG – De Staat moet meer doen om Roger Derikx, een van de gedupeerden van de toeslagenaffaire, te helpen. Dit heeft de rechtbank in Den Haag woensdag bepaald in een kort geding van de man, die problematische schulden heeft en daardoor zijn huis dreigt kwijt te raken. De schuldeiser heeft beslag laten leggen op zijn inkomen.
Portret van Roger Derikx, een van de gedupeerden van de toeslagenaffaire.
Ⓒ ANP
De Staat moet van de rechter contact opnemen met de schuldeiser „om na te gaan of uitstel mogelijk is.” Als dit niet werkt, kan de Staat volgens de rechter „desgewenst bemiddelen bij de toegang tot de schuldhulpverlening van de gemeente.”
De ex-partner van Derikx was degene die, toen de twee nog getrouwd waren, de toeslagen heeft aangevraagd. Het herstel gaat dan ook via haar. Voor ex-partners zoals Derikx, die met schulden als gevolg van de toeslagenaffaire kampen, is vorig jaar een aparte herstelregeling voorgesteld. Deze ligt echter nog ter bespreking in de Tweede Kamer. In de tussentijd blijven de schuldeisers aankloppen bij Derikx.
De advocaat van Derikx had de rechter eerder deze maand om tijdelijk uitstel van betaling van de schulden gevraagd. Dit in afwachting van de uiteindelijke regeling voor ex-partners. Dit wees de rechter woensdag echter af, omdat de Staat „bij gebrek aan een wettelijke regeling” niet kan worden verplicht om zo’n zogeheten moratorium op te leggen. Derikx laat via zijn advocaten weten het „onjuist” te vinden dat de Staat geen zwaardere zorgplicht krijgt opgelegd van de rechter. „Tegelijkertijd is hij blij dat de Staat wel in actie moet komen voor hem en andere ex-partners die met incassomaatregelen worden geconfronteerd. Hij beraadt zich nog op vervolgstappen”, aldus zijn advocaten.
De Staat zei eerder „begrip te hebben” voor de situatie van Derikx, maar wees erop dat het meer duidelijkheid wilde over de aard van de schulden van de man. In een reactie op het vonnis stelt de woordvoerder van staatssecretaris Aukje de Vries (Toeslagen en Douane) zich „te zullen inspannen om te bemiddelen” en dat er hard wordt gewerkt aan de regeling voor ex-partners.

“Toeslagouder Roger Derikx: ‘Mijn hart is eruit gesneden’.
Roger Derikx, vader van twee zonen, nu 18 en 14, was eigenaar van een restaurant, werkt nu als taxichauffeur, heeft een grote rol gespeeld in het bekendmaken van de gevolgen van de toeslagenaffaire voor ouders. Algemeen was wel bekend dat er kinderopvanginstellingen in CAF zaken onderzocht werden en alle ouders als fraudeurs aangemerkt raakten, maar individuele burgers en ondernemers toen nog niet. Al meer dan 10 jaar geleden schakelde hij Vasco Groeneveld in, strafrechtadvocaat. En hij is ook één van de ouders die aangifte hebben gedaan tegen de overheid. Hij dacht zelfs mee bij de aangifte. Samen met mr. drs. Vasco Groeneveld bereidden ze de aangifte voor.
Via zijn ex-vrouw Brigitta, die een uitnodiging van de SP had ontvangen om naar de Tweede Kamer om een debat bij te wonen over de toeslagen, uitte hij zijn boosheid. Het waren niet alleen kinderopvanginstellingen, CAF zaken. Er was veel meer dan dat. Nietsvermoedend zaten zij naast de moeders die het Belastingkantoor in Rotterdam hadden bezet, die ook via de SP uitgenodigd waren. Roger en Brigitta zaten er naast. Het maakte indruk: alle ouders met een rood t-shirt aan. Rood stond hier symbool voor rood staan, voor bloed, voor rood aanlopen, voor rode vlekken in je nek, voor ergernis, voor problemen, voor attentie, voor schaamte.
Pieter Omtzigt en Renske Leijten vertelden hun verhaal en op de tribune werd er hard geklapt. De voorzitter riep dat dit niet de bedoeling was. De beveiliging werd onrustig. Dit werd het ’triggermoment’ van Roger. ‘Weer de overheid die ons even de mond gaat snoeren! Alles leuk en aardig maar het gaat wel over ons!’ ‘Jullie hebben mijn leven naar de klote geholpen’. Hij werd uit de groep gehaald en de camera’s kwamen op hem af. Een tumult van jewelste in de Tweede Kamer.
‘”Ik bestrijd de beeldvorming dat wij tot de rafelranden van de samenleving behoren. Wij zijn gewone burgers die torenhoge bedragen onterecht terug moesten betalen en dit niet konden.
Roger kreeg veel aandacht in de media (zie de artikelen hieronder). Hij ging er frontaal in. Hij schuwt de waarheid niet. En strijdt voor verbeteringen. Als ex-partner van een gedupeerde, heeft hij nog geen enkele vorm van compensatie gekregen. De gevolgen zijn enorm.
Hij verzet zich tegen het beeld dat de toeslagenouders de onderkant van de samenleving betreft. We hebben immers allemaal kinderopvang nodig gehad. Om te werken of te studeren. Om een inkomen te hebben, om ons te ontwikkelen. Als voorbeeld voor onze kinderen. ‘We zijn normale mensen: wijkagent, ondernemer, artiest, ongeacht ras, kleur of afkomst.’
Roger is én blijft zeer standvastig in het uiten van zijn mening en iedere kans die hij krijgt, wil hij vertellen wat er gebeurd is en wat er verbeterd moet worden. Hij is lid van het Ouderpanel, heeft meegedacht in het Catshuis, en heeft ook zijn verhaal verteld bij de zitting van het Gerechtshof onlangs in december.
De cel in
Door boetes die niet betaald konden worden belandde Roger in de cel. Een absurde situatie, waarbij hij ook nog eens door acht mensen naar buiten is gewerkt. Dit zorgde ervoor dat hij bij strafrechtadvocaat Vasco Groeneveld terecht kwam. Ook hier kwam hij in zittingen terecht waarbij betrokkenen zelf degenen waren die gehoord werden. ‘De slager keurt zijn eigen vlees’.
Ik was altijd met geld bezig. Stond ermee op en ging ermee naar bed. In 2014 werd de 4e WSNP afgewezen en we moesten scheiden om de schulden op te lossen.
Zonder de toeslagaffaire was ik zeker niet gescheiden van Brigitta. We hadden een goede relatie. Als je continu met deurwaarders, beslagleggingen, je altijd geld tekort hebt, wordt je relatie broos. Elke dag ben ik gedurende vijf jaar bezig geweest met brandjes blussen en nadenken waar ik het geld vandaan moest halen. We leefden onder hoge spanning. Ik heb als vader een hoog verantwoordelijkheidsgevoel om rekeningen te betalen die ook nog eens met enorme boetes verhoogd werden. De angst om niet goed te kunnen zorgen voor zijn vrouw en kinderen was groot. Water en electriciteit werd afgesloten. Ze misten alle toeslagen, op twee lonen lag er loonbeslag en ze moesten ook hard werken, en dat met kleine kinderen. Het was niet meer genoeg wat we overhielden om alles te betalen. Soms was het kiezen: de huur of de APK van zijn krakkemikkerige auto van 500 euro. Ook op de auto werd beslag gelegd. ‘Ik had de kindertoeslag aangevraagd en de oorzaak van de problemen zou bij mij liggen. De eerste discussie met de belastingdienst begon in 2012. In 2015 waren de schulden zo groot dat we moesten scheiden om ze op te lossen. Van 2015 tot 2021 had ik geen inschrijfadres en leidde een zwervend bestaan.’
‘We zijn er nog lang niet’. Er is een fundamentele verandering nodig in Nederland.
Los van de schuldenproblematiek, is Roger veel tegengekomen waarvan hij de noodzaak ziet tot verbetering. Het faillissementsrecht moet verbeterd worden, de trauma’s van ouders en kinderen moeten verwerkt worden en zij moeten geholpen worden hiermee, het proces moet open en eerlijk. Er is veel chaos ontstaan, en er zijn weinig oplossingen. De Jeugdzorg is géén Jeugdzorg. Het minimumloon is ook te weinig om van te kunnen leveren. Het systeem klopt niet. Als je een individuele ambtenaar spreekt, lijkt het probleem helder. Het kan alleen helaas niet verder gebracht worden in de organisatie. Alles is veel te bureaucratisch en niet resultaatgericht. De slachtoffers hiervan zijn wij, de burgers en ondernemers.
Massa’s reacties
Na zijn noodkreet in de Tweede Kamer, ontvangt Roger veel bijval. ‘Goh wat herkenbaar’, en dit maakt hij tot op de dag van vandaag regelmatig mee dat mensen hem ondersteunen in zijn opvattingen over verbeteringen ! Het is erg onrechtvaardig wat er met ons gebeurd is.
‘ De grootste wens van Roger is om rust te hebben, een diepe slaap in te gaan die een jaar duurt en te voelen dat ik daarna fris wakker ben geworden. Mijn zorgen zijn voorbij. Een mooie droom toch?
Roger blijft bezig om aandacht te vragen voor de situatie van de toeslagouders.
Roger in actie
- Roger heeft ook meegewerkt aan mooie verbetervoorstellen samen met andere toeslagouders.
- – Kijk op de website http://www.dezolderkamer.nl.
- – Volg Roger op twitter: @deroger
- – Volg de ontwikkelingen mbt de aangifte vanwege knevelarij bij het Gerechtshof. Op 20 april 2022 is er opnieuw een belangrijke zitting van het Gerechtshof over de knevelarij en institutionele vooringenomenheid.
Als ex-partner van een gedupeerde, heeft Roger helaas nog geen enkele vorm van schadevergoeding ontvangen. (16 januari 2022). Er wordt momenteel gewerkt aan een partnerregeling.
het
INTERVIEWROGER DERIKX
Roger Derikx werd vermorzeld door de Belastingdienst: ‘Ik heb wel 150 keer gebeld’
De problemen met de Belastingdienst, die hem als fraudeur bestempelde, kostten Roger Derikx zijn huwelijk, zijn nachtrust en zijn vertrouwen in de overheid. ‘Zelfs de boswachter wantrouw ik.’
De problemen met de Belastingdienst stapelden zich al jaren op toen Roger Derikx op een zomerdag tegen zijn vrouw en twee zoons zei: kom, we gaan naar de dierentuin. Op zijn bankrekening stond 100 euro, genoeg voor vier toegangskaartjes. Even een dag geen ellende, dacht hij. Totdat zijn pinpas weigerde bij de toegangspoort van Blijdorp in Rotterdam.
Zijn rekening bleek bevroren door de Belastingdienst – het zoveelste dieptepunt sinds ze in 2005 op de vingers waren getikt omdat een jaaropgave zou ontbreken. Sinds ze terechtkwamen in een kafkaëske situatie waarin niemand hun kon vertellen wat ze nu precies fout hadden gedaan en waarom ze tienduizenden euro’s moesten terugbetalen.
Liegen tegen de kinderen
Maar dat de bankrekening was bevroren, durfden ze de kinderen niet te vertellen. En dus logen ze dat Blijdorp vol was en reden ze terug naar huis. Pas deze week, nadat hun vader overal op tv was verschenen omdat hij op de tribune van de Tweede Kamer in woede was uitgebarsten tijdens het debat over de kinderopvangtoeslag, begrepen de kinderen hoe het echt zat. Er was gewoon plek geweest in de dierentuin.
‘Je gaat elkaar van alles verwijten’, zegt Derikx (45) vrijdagmiddag in een Amsterdams hotel. ‘Maar we hebben er altijd voor gezorgd dat de kinderen niets van onze situatie zouden merken.’
Zijn inmiddels ex-vrouw (48) is ondanks haar twijfels toch aanwezig bij het gesprek, maar ze wil niet met haar naam in de krant. ‘Het voelt nog steeds als een schande, weet je dat? Mensen denken toch al snel dat je het er zelf naar hebt gemaakt. Dat je een crimineel bent.’
Terug naar woensdagmiddag. In de grote vergaderzaal van de Tweede Kamer hebben de geëmotioneerde toeschouwers, veelal slachtoffers van de jacht op ‘fraudeurs’ met kinderopvangtoeslag door de Belastingdienst, geapplaudisseerd voor de bijdragen van Kamerleden Renske Leijten (SP) en Pieter Omtzigt (CDA). Als Kamervoorzitter Arib uitlegt dat dit niet de bedoeling is, knapt er iets bij Derikx.
‘Dit treft ons wel, hè’, roept hij vanaf de tribune. ‘Mijn hele leven is naar de klote.’
Zijn ex-vrouw zit in de Kamer naast hem. In 2015 gingen ze uit elkaar, mede op aanraden van een medewerker van de schuldhulpverlening. Het zou financieel voordeliger zijn. Ze draagt een rood shirt, net als veel andere gedupeerden op de tribune: rood is de kleur van rood staan, zo hebben ze in de groepsapp met elkaar afgestemd. Om Derikx tot bedaren te brengen, legt zijn ex een hand op zijn bovenbeen. Maar hij is woedend en wordt door een beveiliger uit de zaal gehaald.
Veertien jaar heeft hij geprobeerd aandacht te krijgen voor de situatie van zijn gezin. Het kostte hem zijn huwelijk, zijn auto’s, zijn nachtrust. En dan bevindt hij zich eindelijk in het kloppend hart van de politiek, met verantwoordelijk staatssecretaris Menno Snel in de zaal, en wordt hem de mond gesnoerd. ‘Terwijl we alleen maar willen dat iemand luistert naar ons verhaal.’
Waar het precies fout is gegaan, weten ze nog steeds niet. Veertien jaar geleden kregen ze opeens te horen dat ze de kinderopvangtoeslag van meerdere jaren moesten terugbetalen. Hun schuld liep snel op. Ze tekenden tevergeefs beroep aan. Roger: ‘Ik ging aan mezelf twijfelen. Maar bij de Belastingdienst kon niemand ons vertellen wat er mis was. Ik heb wel 100 tot 150 keer met de Belastingtelefoon gebeld. Ze zeiden alleen dat we moesten betalen.’
Deurwaarders
Er verschenen deurwaarders. Hun bankrekeningen werden bevroren. Toeslagen kregen ze niet meer, die gingen rechtstreeks naar de Belastingdienst. Toen Roger op de snelweg een fuik van de politie inreed, vorderde een belastinginspecteur zijn auto vanwege een schuld van 33 duizend euro. Zijn ex: ‘Als we nog 50 euro hadden, vroegen we ons af of we nog een keer moesten tanken of een pak luiers moesten kopen.’
Lang voelden ze zich alleen en schaamden ze zich voor hun situatie. Zelfs familieleden vertelden ze er niet over. Tot Derikx’ ex-vrouw Leijten op tv zag vertellen over andere mensen die precies hetzelfde was overkomen. ‘Het leek 100 procent op ons verhaal. Toen heb ik me gemeld.’
Zoals zij waren er honderden, zo bleek. Leijten: ‘Mensen van wie alle instanties lange tijd hebben gedacht: misschien hebben ze wel echt fraude gepleegd. Mensen die tienduizenden euro’s kwijt zijn. Nu zijn ze niet meer anoniem.’
‘Tot irritatie van velen ben ik vragen blijven stellen, heb ik radeloze ouders gesproken, stukken opgevraagd, dossiers doorgelezen, weer vragen gesteld’, zegt CDA-Kamerlid Omtzigt. ‘Het heeft veel te lang geduurd voor men doorkreeg hoe ernstig de situatie was. Daar zit bij mij veel ongemak.’
Derikx en zijn ex-vrouw hebben hun dossier inmiddels opgevraagd om het bij staatssecretaris Snel onder de aandacht te brengen. Ze zullen achteraan in de rij moeten aansluiten. Zicht op compensatie is er nog niet.
Een nummer
Wat boven alles tot waanzin drijft, zegt Derikx, is het gevoel dat je een nummer bent. Dat je wordt vermorzeld door een overheidsdienst en dat je nergens een voet tussen de deur krijgt. ‘Welke strijd je ook aangaat met de overheid, je komt niet verder dan de voordeur. Via de telefoon spreek je telkens iemand anders en bij de gebouwen staat overal wel een beveiliger die je tegenhoudt. Tegenwoordig kijk ik met argwaan naar iedereen die de overheid vertegenwoordigt. Zelfs de boswachter wantrouw ik.’
’Derde kerst op rij geen schadevergoeding’
— „Er is behoefte aan nieuwe mensen in de top. Mensen die zaken durven op te lossen. Mensen die met ons samen gaan werken. Dat zou vertrouwen kunnen herstellen”, zegt Roger Derikx, die slachtoffer werd van de Toeslagenaffaire.
Door ROGER DERIKX
Ondanks alle leugens en schandalen blijft Mark Rutte aan. Het maakt niet uit, de prijs wordt toch betaald door de burgers. De toeslagenaffaire heeft laten zien dat wat de ouders is overkomen, iedereen in dit land kan gebeuren.
Roger Derikx
Het wordt de derde (!) kerst op rij dat ik van de Belastingdienst nog helemaal niets, maar dan ook helemaal niets heb ontvangen, terwijl ze al drie jaar weten dat ik onterecht als fraudeur ben aangemerkt. Geen schadevergoeding, geen hulp, geen dossier. Niets. Ik ben tot nu toe geholpen door individuele mensen die hun hart op de goede plek hebben, niet door de belastingdienst. Ik zie niet hoe dat vertrouwen hersteld kan worden. De hele hersteloperatie zit muurvast.
Wantrouwen groeit
Deze week heeft de Commissie Werkelijke Schade ‘openbaar gemaakt’ hoe zij te werk gaat. Met een kleurenfolder. Niet met het publiceren van uitspraken. Dat geeft geen vertrouwen. Het is niet transparant. Mijn wantrouwen groeit.
BEKIJK OOK:
’Geen van de partijen wijdde volzin aan zorg’Het gerechtshof heeft gelukkig bepaald dat de hoge ambtenaren van de Belastingdienst nu zelf tekst en uitleg moeten geven over de strafrechtelijke aangifte die tegen de Belastingdienst is gedaan. Ik hoop dat de rechters wel de moed hebben om het goede te doen. Voor mij was dat afgelopen week een klein lichtpuntje. De rechter heeft een belangrijke taak om vertrouwen te herstellen. Te laten zien dat zij wel onafhankelijk zijn. En geen recht spreken via kleurenfolders. Zij zijn het die de rechtsstaat moeten herstellen. De overheid gaat het namelijk niet zelf doen – dat toont de hersteloperatie wel aan.
“Overheid gaat vertrouwen niet zelf herstellen”
Je ziet het ook bij de aanpak van de uithuisplaatsingen: men gaat zichzelf onderzoeken. We zeggen steeds: de jongeren zijn de toekomst. Geef ze dan ook een echte toekomst.
Er is behoefte aan nieuwe mensen in de top. Mensen die zaken durven op te lossen. En zich niet verschuilen in torens of achter filmpjes die in een studio worden opgenomen. Mensen die met ons samen gaan werken. Dat zou vertrouwen kunnen herstellen. Dat is transparant. Om niet over ons te beslissen, maar samen met ons de beslissingen te nemen.
Zij zijn de toekomst
Dat is niet alleen voor ons belangrijk, maar ook voor onze jongeren en kinderen. Ook voor hen is er nog steeds niets geregeld. Zij zijn de toekomst, en zouden als eerste geholpen moeten worden. Zij hebben nog de kans om een ander leven te kunnen leiden. Alsnog die opleiding te kunnen doen. Alsnog opgelopen trauma’s aan te pakken met professionele hulp.
Nieuwe kansen
Een nieuw kabinet dat van start gaat met nieuwe ministers en staatssecretarissen zonder een goed mandaat, draagt niet bij aan het herstel van vertrouwen. Mijn antwoord op de vraag die hierboven wordt gesteld, is dus:
Nee, tenzij ik overtuigd kan worden door positieve daden vanuit de overheid, die ik wil terugzien in nieuwe kansen, ontplooiing en herstel van vertrouwen dat zich de komende tijd gaat manifesteren in de samenleving. Daarmee bedoel ik dat de gedupeerden zich niet meer geschaad voelen. Dat jongeren vertrouwen krijgen in hun toekomst en dat de samenleving weer kan rekenen op vertrouwde basisbehoeften.
Daarmee kunnen we dan hopelijk ook het pad van strafrechtelijke aangiftes verlaten, en gelijkwaardig samenwerken.
De bal ligt bij de nieuwe ministers en staatssecretarissen.
Roger Derikx is slachtoffer van de Toeslagenaffaire die tot de val van het vorige kabinet-Rutte leidde.