Sorry… is niet genoeg! – alleen excuses voor 15 jaar leed?

EVEN VOORSTELLEN

Ik ben Paula Bouwer, inmiddels 63 jaar, 15 jaar ondernemer, alleenstaande moeder van 4, inmiddels volwassen, kinderen. In Canada geboren. Nooit gedacht dat mijn geboorteland een selectiecriterium (een risico) zou kunnen zijn om onderzocht en achterna gezeten te worden door alle overheidsinstellingen. En dat ik hierdoor als fraudeur bekend sta bij de hele overheid. Inmiddels is er veel bekend geworden, maar juist hierdoor is het nog veel moeilijker te accepteren en te aanvaarden dat wij als toeslagenouders zo weinig erkend worden en geholpen worden.

DE TOESLAGAFFAIRE

Lange tijd gingen de verhalen over de toeslagen aan mij voorbij. De toeslagproblemen kwamen toch alleen voor bij kinderopvanginstellingen, dacht ik.

Wel wist ik dat ik ontzettend veel problemen heb met de Belastingdienst en dit al sinds 2007. Ik had het al als een gegeven beschouwd dat ik nooit meer iets kunnen opbouwen, dat ik het risico liep dat alles me weer zou worden afgepakt en dat dit zo zou moeten zijn voor de rest van mijn leven. Geen banksaldo. Altijd schulden, ook bij mijn familie. Per dag leven. Planningen maken hoe ik mijn schulden kon aflossen. Welke bezittingen zou ik nog kunnen verkopen om rekeningen te betalen. Hoe hield ik deurwaarders en incassobureaus tevreden? Me mentaal voorbereiden om alles kwijt te raken. Mijn huis (ook het huis van mijn kinderen dus), mijn onderneming. Denken dat het niet uitmaakt dat je alles kwijtraakt, denken dat ademhalen en blijven leven het hoogst haalbare nog zou kunnen zijn. Vluchten naar een ander land zou niets opleveren, want mijn kinderen woonden hier. En ik zou dan geen geld of werk hebben. Met lege handen aankomen. Een overlevingsstrategie, waarbij ik mijn kinderen ook tekort deed.

Totdat op een dag ik, die nooit de tijd had om tv te kijken (was immers druk met werken, kinderen, en schuldregelingen treffen),  per toeval net de tv aanzette en zag dat er een item op het journaal was over  het rapport ‘Ongekend Onrecht’ dat het kabinet had doen vallen. En dat Mark Rutte heel veel spijt had. En niets anders kon doen dan gelijk aftreden. En weer per toeval zag ik even daarna een artikel in de krant. Over een mevrouw die in de toeslagenaffaire terecht was gekomen. Heel herkenbaar was het. Ik kon mijn eigen naam wel invullen. Zou ik de stap durven zetten om me aan te melden? Zou ik wel misschien toch ook hieronder kunnen vallen? Heb er lang over nagedacht. Zou ik de klap aankunnen dat ik toch zelf wel echt iets fout had gedaan? Toch in februari 2021 met veel aarzeling (voor de gevolgen) gedaan.

Ik besloot me aan te melden. Ik was bang die erkenning toch niet te zullen krijgen. Ik besloot daarom om mijn huis te gaan verkopen. Want 15 jaar met schulden en zonder banksaldo, dat vond ik wel lang genoeg. En de woningen waren flink in waarde gestegen. Ik besloot een nieuwbouwwoning te kopen, een kleinere. Werd ingeloot. Had geluk (dacht ik). Ik was net in gesprek met de makelaar toen ik een telefoontje kreeg. “Mevrouw, u bent officieel als gedupeerde’ aangemerkt en ontvangt binnenkort 30.000 euro’. (Ik dacht dat dit een compensatie was, maar dit bleek mijn eigen geld te zijn).

Gelukkig kreeg ik ook nog de nieuwbouwwoning toegewezen en na maanden aanleveren van informatie aanleveren, werd de financiering toch helaas afgewezen. Een grote teleurstelling: de koop ging niet door. Er waren teveel risico’s. Ik was immers toeslagouder en er konden nog weleens lijken uit de kast vallen. Argumenten als: mijn maandlasten zijn dan nog maar 285 euro, ik heb dan ook nog 250.000 euro op mijn bankrekening, ik wil de komende tien jaar vooruitbetalen, ik krijg eerdaags 30.000 euro, ik ben al 61.. Nee niets kon BLG overtuigen. (Met de kennis van nu – april 2022 – denk ik dat ik daar ook op een fraudeurslijst sta. Hoe zou ik ooit kunnen verhuizen? Mijn zaak dan maar verkopen? Dit besluit heb ik in september 2021 genomen. En nu inmiddels april 2022 is mijn zaak verkocht. (Het is te zwaar voor mij, en mijn gezondheid is te slecht om het nog aan te kunnen).

Een stukje geschiedenis: ‘I had a dream’: samen met mijn kinderen een horeca onderneming in Amersfoort te willen starten

 Alweer in 2007, mijn jongste zoon was 6, de tijd was rijp, kocht ik een pand in de binnenstad van Amersfoort. Ik had mijn woning verkocht, veel gespaard. Mijn kinderen en ik wilden een nieuwe stap zetten. Een eigen restaurant met een bed & breakfast erbij! Ja, we hadden een droom! We hadden er ontzettend veel zin in. Een mooi avontuur…

Ik zou mijn baan houden als financieel adviseur bij de SNS Bank, mijn dochter zou samen met een vriendin de zaak opstarten en ik zou in de avonden en de weekenden meewerken. Plotseling vlak voor we open zouden gaan, na een verbouwing van bijna een jaar en ongelooflijk veel startproblemen (we kregen de toegezegde bestemmingswijziging niet) konden we op 30 april 2008 open gaan. Op destijds Koninginnedag. Hoe leuk, we hadden de naam Queens bedacht en die dag open kunnen, dat was extra feestelijk, dachten we. Totdat we te maken kregen met de ‘democratie’ van de Gemeente Amersfoort.

EEN URILIFT? – ik heb er een website over gemaakt: Urilift Gemeente Amersfoort & Planschade – – de gevolgen voor een startende ondernemer – (wordpress.com) www.antipislift.wordpress.com

Vlak voor de geplande opening las ik per toeval een krantenartikel waarin stond dat er een urilift op de Groenmarkt zou komen. Ik belde naar de Gemeente, naar de burgemeester voor meer informatie. Ik had mijn vergunningen allang in orde, netjes aangevraagd en de beslistermijn was 6 weken.

Maar, de Gemeente had andere plannen met mijn terras en gaf daar voorrang aan, ondanks alle afspraken die we hadden gemaakt en gesprekken die we hebben gevoerd. Er zou een urilift op mijn terras komen (ik vermoed dat twee afdelingen langs elkaar heen hebben gewerkt). Maar ik zat in de val. Ik kon niet meer terug. Mijn pand had ik al gekocht en maandenlang, bijna een jaar, verbouwd. Het wachten was nu alleen nog op de vergunningen.

Een dag te laat – de bezwaartermijn was verlopen

Maar pech voor mij, ik had te laat gereageerd op het artikel in de Stadsberichten. Er had immers een bericht in de Stadsberichten gestaan en de bezwaartermijn was verlopen, net 1 dag. Deze was bewust te laat gepland ook om te reageren, en alle buren op de Groenmarkt wisten ervan en bleken later mijn plek aangewezen te hebben als plaats voor een Urilift, een openbaar urinoir.

Om een heel lang verhaal kort te maken: het heeft 9 jaar geduurd voordat Stab, het onderzoeksbureau van de Raad van State de feiten boven tafel kreeg. Ja er bleek wel het een en ander aan data-malversatie te zijn gedaan. En ja, de Gemeente had de urilift daar niet moeten plaatsen. En ja ik had recht op planschade, maar alleen over de m2 van mijn terras waar de urilift stond. 65.000 ipv de beraamde 785.000 euro. En nee alle schade die voor mij en mijn gezin, nee dat telde niet. Een vergoeding hiervoor, dat is er niet in het bestuursrecht. Daar zou ik na negen jaar weer een nieuwe procedure voor moeten starten. Een civiele. En weer nieuwe kosten voor maken. De 65.000 euro gingen grotendeels op aan de precariorechten en kosten van de Gemeente (ja mevrouw had u maar het woord bezwaar in uw email moeten zetten). En de rest aan deskundigen. Eentje verhoogde zijn overeengekomen declaratie met 10.000 euro en het rapport van de 785.000 euro kon de prullenbak in. En natuurlijk aan boetes, deurwaarders, achterstanden… Jarenlang ben ik er mee bezig geweest om de ontstane achterstanden af te betalen. In 2017 kon ik het niet meer bolwerken. Had in 2016 een nekhernia gekregen, mijn zoon ging niet lekker op school, mijn dochter was uit de zaak gestapt vanwege o.a. een hoge belastingschuld die ontstaan was doordat ik alles gefinancieerd had en zij kon met deze gedachte, begrijpelijkerwijs, niet verder leven. Ik moest 40.000 euro aan huurinkomsten opgeven die ik natuurlijk niet kreeg. Ik heb 2 van mijn 3 zaken moeten verkopen/weggeven met restschulden en de laatste heb ik nu in 2022 verkocht. Ook heb ik noodgedwongen een woning moeten verkopen en mijn werkzaamheden grotendeels moeten staken.

Wat heeft de Gemeente nu met de Belastingdienst te maken?

Toen ik nog bij de SNS Bank werkte had ik een goed inkomen, lage maandlasten, had bijna 150.000 euro gespaard en ik had voor mijn kinderen ook nog eens studiepotjes gemaakt. Had een vakantiehuisje, een leuke auto met een open dakje en we konden ook regelmatig lekker naar Friesland naar ons huisje. Elk weekend zelfs. Goed voorbereid wilde ik zijn. Ik heb mijn baan aangehouden en in de vrije uren werkte ik in de zaak. In de avonduren aan de zaak.

Hoe anders zou het worden. Van een welvarend gezin met een hardwerkende moeder, veranderden we in een gezin vol armoede, stress, problemen, haat en nijd, slechte relaties met iedereen. Zelfs de kleinste uitgave kon ik niet doen. Alles ging op aan schulden, incassokosten, achterstanden. Alle tijd ging op aan werken en werken aan een verbetering van de situatie.

Ik kon zelfs mijn zoon niet op sport kon doen, ik geen kleren voor hem kon kopen, de kringloopwinkel werd mijn enige uitje. Als ondernemer had ik geen auto om te bezorgen. Ik had altijd mensen in mijn huis wonen omdat ik extra inkomsten nodig had. Mijn zoon vroeg zich regelmatig af of ik eigenlijk wel gegeten had (nee, dit kon ik niet bekostigen) en huiswerkbegeleiding was hard nodig maar dat kon eigenlijk niet. Vrije tijd, vakantie. Niets was meer mogelijk. Zelfs verjaardagen en feestdagen vieren niet. Alleen met Kerst, alleen met mijn verjaardag. Een groot isolement ontstaat en iedereen verwijt je het aan jezelf te danken te hebben.

Valse verklaringen, tegenwerking, een hetze tegen me georganiseerd, leugens, de raadsleden bewust verkeerd informeren, beslistermijnen met jaren overschrijven: de defensie van de Gemeente Amersfoort

Na 9 jaar vol juridische strijd en onthutsende ervaringen (zoals een email in mijn dossier met de oproep om mij het leven zuur te maken van het hoofd vergunningen gericht aan 9 afdelingshoofden), na een valse verklaring gemaakt op briefpapier van de Gemeente met een verklaring dat de vorige eigenaar mij had verteld van deze urilift en dan ingebracht zo last minute in de stukken bij de rechtbank, of een valse deskundigenverklaring waarbij de deskundige helemaal nooit langs geweest was, of een onderzoek door SAOZ die mijn planschade moest behandelen na de bezwaartermijn met 3 jaar overschreden te hebben en een verklaring dat de urilift 5 meter naast mijn terras stond en dat hij adviseerde 0 euro schade uit te keren en….. zo kan ik nog wel uren doorgaan..na 9 jaar had ik ondertussen een flinke tackle van de Belastingdienst te pakken. In 2012 stond mijn zoontje, 10 jaar oud, voor een dichte deur bij de kinderopvang. Hij mocht er niet meer heen. Mam, ik wilde er toch al niet meer heen, troostte hij me. En de continue controles, het niet uitbetalen van mijn toeslagen, het niet uitbetalen van mijn teruggaven.. deal with it.. Mijn accountant snapte het niet. Ik vroeg een uitleg en kreeg een stapel van 10 cm hoog. Inmiddels zo burnout.. de accountant wilde hier geen uren aan besteden, want die kun je toch niet betalen, en ik kon die informatie niet meer verwerken.

1. Laag inkomen 2. hoge belastingschuld 3. dubbele nationaliteit 4. kind met een Antillianse achternaam.

Een laag inkomen en geen vermogen. Allemaal kwijtgeraakt aan de Gemeente Amersfoort. Laag inkomen, een negatief inkomen zelfs. Ook zakelijk negatief.  Niet omdat ik geen goede opleiding heb (heb VWO gedaan, ben HBO opgeleid, ben cum laude geslaagd en heb zelfs een prijs gewonnen voor de beste afstudeerscriptie, heb op  universitair niveau opleidingen gevolgd in communicatie, planschade en onderzoeksjournalistiek o.a.), ben 10 jaar in het bankwezen werkzaam geweest o.a. als kantoormanager. Maar wel alles kwijt doordat ik met mijn dochters op het o zo domme idee kwam om om ondernemer te willen worden in Amersfoort. Fatale fout! Alleen dat je daar al 15 jaar voor moet boeten (niet omdat ik geen leuke zaak heb en niet omdat ik geen omzet heb), maar alleen omdat de overheid wreed en meedogenloos is. De rechters zijn door hen aangesteld en de Raad van State erkent ook onevenredig hard gehandeld te hebben. Tja, je zou er maar gedupeerd door zijn geraakt. De overheid voelt niet, denkt niet mee, kan alleen met regels, richtlijnen en procedures werken en over de gevolgen wordt niet nagedacht.  Als wij als overheid het maar goed en bij het rechte eind hebben. Kunnen we niet, onze fouten herstellen en toegeven, De burger, de ondernemer.. nee die kunnen we gewoon overal de schuld van geven, en je kunt alleen met een hoop tijd, geduld en hoop nog mogelijk iets bereiken. Alle gevolgen moet je zelf zien te dragen.

Het gaat je voorstellingsvermogen te boven! Er wordt vals gespeeld. Zelfs in de rechtbank!

Ik ben al sinds 2007 (door de Belastingdienst al sinds 2004) hard getroffen door de overheid. Zowel landelijk als plaatselijk. Na in 2007 plannen te hebben gemaakt om een horecazaak met een klein hotelletje te starten (www.queens-amersfoort.nl) met een horecazaak gestart te zijn, heb ik jarenlang rechtszaken moeten voeren om iets simpels als een fout in de vergunningverlening die ik zelf niet eens gemaakt heb, vanuit de Gemeente Amersfoort recht te zetten. Deze fout heeft een ongekend bizar verloop gehad, waarbij ik (en mijn gezin en kinderen) ongelooflijk veel schade opgelopen hebben. Alles hierover heb ik ook destijds gedocumenteerd met een website. Deze was erg succesvol, want bij de Raad van State vonden ze alle informatie, die ik niet tijdens rechtbankzittingen kwijt kon. En waardoor ook onderzoeksjournalisten, kranten, radio me gelukkig wilden interviewen en ik weer een verhaal had voor op mijn site die dan de situatie kon verduidelijken.

Gedurende 9 jaar heb ik moeten strijden om het gelijk wat ik had te bewijzen. Aan de zijde van de Gemeente is jarenlang in allerlei rechtszaken gelogen en zijn valse documenten ingebracht. Stukken geantidateerd, termijnen overschreden, nepdeskundigen ingehuurd, noem het maar op! Na 9 jaar heeft de Raad van State me gelukkig in het gelijk gesteld, maar ik heb aan den lijve ervaren wat een overheid kan doen en hoe het voelt om elke dag in angst te leven en te weten dat ook rechters in het spel zitten. Er wordt alleen gekeken naar bestaande jurisprudentie en nieuwe jurisprudentie daar is men huiverig voor.  Hoe het voelt om als een burger tot op het bot te worden gepest en het mee te maken dat het belang van de ondernemer en moeder van 4 kinderen in dit geval, volledig niet meetelt. Ook de gemeenteraad daar speelt het spel zich verder af. Gemeenteraadsleden worden geinformeerd met foute informatie om de Gemeente in een goed daglicht te zetten. Een enkele gemeenteraadslid weet dit, maar de meesten trappen erin. De coalitie krijgt alles voor elkaar, de oppositie niets. Net zoals op landelijk niveau is de strategie hetzelfde is me opgevallen.Vals spelen is het.  

De schadevergoeding die ik kreeg voor de planschade is grotendeels opgegaan aan gemeentelijke kosten, aan advocaten en deskundigen en was lang niet genoeg om alle kosten te voldoen. Ik bleef achter met een enorme berg schulden, mijn dochter had in de zaak een schuld opgebouwd aan de belastingdienst omdat ik alles voorgeschoten had en ze kon niet meer verder samenwerken met deze schuld en alles stress. Ondertussen had ik de Belastingdienst op mijn dak, mijn zoon kon niet meer naar kinderopvang en heb ik onder heel veel stress proberen zo hard te werken om overeind te blijven.  Jarenlang hebben we onder bizarre omstandigheden moeten leven. Ook zakelijk.  Ik vond een email in het archief waarbij de vergunningverlener van destijds 9 afdelingshoofden opriep om mij het leven zuur te maken. Er werden vragen over gesteld, maar nee, niet eens een sorry. Niets.

Je kunt je wellicht voorstellen wat deze terreuractie in zou kunnen houden. Misschien niet, want het is eigenlijk niet voor te stellen. Het gevoel te hebben om de hele dag door door iets of iemand aangevallen te worden. (Politie, brandweer, afdeling vergunningen, de marktmeester, etc.)

Ik ben tot het bot gepest en getreiterd en ondertussen verloor ik alles. Mijn vakantiehuisje, mijn gezondheid, het gezondheid van mijn kinderen, mijn pensioen, mijn banksaldo, de spaarrekeningen van de kinderen, mijn auto, mijn toekomst. Alles. En ik kwam bij de BKR terecht natuurlijk waardoor ik ook verder niet meer op een goede manier kon ondernemen. Alle wegen werden hiertoe geblokkeerd en ik raakte in een hele ernstige burnout.

WelkomNieuwsSportKijkRadio M UtrechtPodcastsBureau HengeveldDossiersDe FuifOver ons

Geen uitspraak in zaak Amersfoortse urilift

14 juli 2010, 10:29•1 minuut leestijdAMERSFOORT – De bestuursrechter heeft vandaag geen uitspraak gedaan in de slepende kwestie rond de urilift in Amersfoort. Hij achtte zich niet ontvankelijk.De zaak moet nu naar de civiele rechter. De lift gaat daardoor vrijdag gewoon weer omhoog op het terras van hotel-restaurant Queens.De veelbesproken urilift in Amersfoort was vandaag onderwerp van een kort geding. Het verstelbare urinoir op de Groenmarkt wordt toch weer in gebruik genomen, tot woede van de eigenaressen van café Queens, die daar hun terras hebben en veel overlast ervaren.Om de bezwaren te onderzoeken verdween de lift tijdelijk onder de grond, maar de gemeente is niet onder de indruk en stelt de urilift weer in gebruik.In een laatste poging om de plaszuil van hun terras te krijgen en hun café open te houden, namen de Queens- eigenaressen een advocaat in de arm. Bovendien heeft Queens een website in de lucht gebracht met alles over de plaspaal.De eigenaressen Queens wilde nog niet reageren op het besluit van de rechter. Ze hebben er een lange strijd op zitten. Eerder overweegden ze hun hotel op te doeken, maar ze overwegen nu door te gaan met hun juridische strijd.

Geen uitspraak in zaak Amersfoortse urilift

Zwarte lijsten!!! Ik ben fraudeur! Wat is dat fijn geweest!

Ik heb altijd vermoed dat ik op een zwarte lijst terecht ben gekomen bij alle overheidsinstellingen, waaronder de Belastingdienst (ik ontving mijn omzetbelasting en inkomstenbelasting niet terug, kreeg geen toeslagen en moest de ontvangen toeslagen allemaal terugbetalen en kreeg continu bezoek van deurwaarders en incassobureaus) en bij mijn banken, verzekeringen, noem het maar op (naast dat ik al wist dat ik op een gemeentelijke zwarte lijst stond (dossier Zwarte Raven). Begin 2021 heb ik deze stukken opgevraagd bij de Gemeente Amersfoort. Tot op de dag van vandaag is er via allerlei uitstelprocedures geen medewerking verleend aan het boven tafel krijgen van deze documenten. 

Er is zoveel dat niet klopt!

Ik hoopte altijd op de dag dat ik weer voldoende energie zou hebben kunnen vinden om de manier van handelen van de overheid en de schadelijkheid hiervan voor burgers en ondernemers en bovenal voor mijn eigen gezin en sociale omgeving, uit te beelden, te vertellen, te verwoorden, te beschrijven, in een boek te zien, een film ervan te maken, zelfs een Netflix serie. Een echte thriller. Naar mijn gevoel gaat het je voorstellingsvermogen te boven op welke manier de overheid je kan ruineren en hoe ambtenaren zich kunnen gedragen (had het zelfs niet eens kunnen bedenken). Ik denk dat ik alles wel heb meegemaakt wat je kunt bedenken en omdat ik nu zie dat het al 50.000 andere mensen ook heeft geraakt en omdat ik denk dat het iedere persoon in Nederland kan treffen, zie ik het maken van deze site als iets wat ik MOET doen. Ik vind het namelijk ongekend onrechtvaardig hoe ik, helemaal voor niets zo onrechtvaardig ben behandeld en dat ik 15 jaar voor niets heb gewerkt blijkt en ook nog eens voor drie personen en heel veel angsten, onzekerheden heb moeten doorstaan om te kunnen overleven. Dat terwijl heb probleem binnen 5 minuten opgelost had kunnen worden, al vanaf dag 1. Die urilift naar de plek verplaatsen waar hij nu is en wat ik al meteen had gezegd en sorry zeggen. Was toen nog alleen maar een aanvraag immers en geen feit.

De Gemeente mag geen gezichtsverlies lijden

Ik heb niets verkeerd gedaan, wilde alleen een leuke zaak starten in het centrum van Amersfoort met mijn kinderen en heb alles wat ik had moeten inleveren om alsnog niet de zaak te kunnen realiseren die ik in gedachten had. Heb ongelooflijk hard moeten vechten, wegen moeten zoeken die er eigenlijk niet waren, dat ik overal als een gek werd gezien, voor lief moeten nemen, dat ik door het stadsbestuur zelfs door wethouders afgezeken werd moest ik allemaal slikken. Ik had geen geld, kon niets lenen, werd belachelijk gemaakt door de Gemeente Amersfoort, en werd bewust tegengewerkt alleen maar om om eigen fouten te verbloemen. En om te voorkomen dat er iets moest worden betaald. Er is 9 jaar volgehouden dat de schade 0 euro was. Een ingewijde vertelde me wat de burgemeester zei in een B&W vergadering in 2010 : mevrouw is een zwarte raaf, die krijg ik niet meer goed, dochter lukt me nog wel om een witte raaf te maken. En ik verzeker jullie: het gaat ons geen cent kosten. Daar zorg ik persoonlijk voor.!

 Zwarte lijsten in Amerfoort?

Begin 2021 besloot ik mijn intuitie te volgen (nog voordat de zwarte lijsten in de actualiteit kwamen). Ik heb de Gemeente aansprakelijk gesteld voor de gevolgen voor mij en mijn gezin. En ik heb gevraagd naar informatie over zwarte lijsten en of ik daar toevallig op stond.

In april 2021 zag ik in de Stadsberichten dat de Gemeente Amersfoort inderdaad ook zwarte lijsten heeft en dat zij ook met algoritmes werken en dat hier naar gekeken moest worden.

Ik heb Pieter Omtzigt en Renske Leijten hiervan op de hoogte gesteld. Gevraagd of ze weten of er ook bij Gemeenten zwarte lijsten zijn. Inmidels weet ik dat er een ‘Inlichtingenbureau’ is die alle informatie over burgers verspreidt naar alle overheidsinstellingen. En dat gemeenten mensen erop kunnen zitten. Ik ben nieuwsgierig.. zouden ze dit echt hebben gedaan?? En krijg ik ergens te horen wie me erop gezet heeft? Ben officieel fraudeur af, maar hoe ik fraudeur werd, dat weet ik niet. Geen antwoord op deze vraag. Weten we niet. Alle 50.000 ouders en hun kinderen weten wat dit betekent, als fraudeur te boek staan.

Een schadevergoeding van 500 euro per half jaar is niet redelijk te noemen

De opgelopen schade afrekenen met 2,72 per dag is absoluut vernederend. Mensen hebben nog steeds beslagen op hun huis, zijn hun huis kwijt geraakt, veel mensen hun kinderen, hun vermogen, hun bezittingen, hun toekomst, hun gezondheid.. Naar mijn mening is dit een ongelooflijk machtsmiddel. Burgers pesten en opjagen. Laten betalen voor niets. En dan niet boeten hiervoor als je sorry hebt gezegd? Nee dit is absoluut niet acceptabel en dit moet duidelijk gemaakt worden waarom niet! Deze site gaat straks hopelijk de verhalen vertellen van de ouders die de media niet wil horen, waar de Belastingdienst niet naar wil of kan luisteren en die zelfs hun eigen familie en vrienden, partners en kinderen niet wilden geloven. Het is nu 8 januari en ik heb de eerste mensen al die willen praten.  Blij zijn. Ik heb een huilende vrouw aan de lijn gehad waar ik niet van kon slapen. Het beeld van een moeder met 2 jonge kinderen die haar afgepakt gaan worden, een eigen bedrijf heeft die ze achterlaat en dat ze besluit te vluchten. Naar Duitsland. Komt terecht in een kamer van 42 m2 en slaapt in de keuken. Rijdt elke dag naar Venlo 3 uur per dag om te werken. Kinderen zijn verslaafd geworden en haten haar. Zoon is net opgenomen in een inrichting en dochter wil niet meer terug naar NL. Moeder wel. Is terug.. maar heeft maar voor 3 maanden een huis gekregen. Dit is maar eentje. Zo zijn er 50.000.

AANGIFTE TEGEN DE OVERHEID

Begin 2021 heb ik contact gezocht ook met Pieter Omtzigt, Renske Leijten en Vasco Groeneveld. Ik ben 1 van de 152 ouders die aangifte hebben gedaan tegen de overheid m.b.t. knevelarij en schending van mensenrechten. Vasco heeft een volgende stap bereikt en zal in januari een tweede zitting bijwonen over dit onderwerp. Een eerste afwijzing heeft hij uiteindelijk weten om te buigen naar een hoorzitting waarbij 5 ouders gehoord zijn.

Februari 2021 heb ik mij aangemeld nadat ik hoorde dat het kabinet gevallen was vanwege de Toeslagenaffaire. Ik durfde nooit mijn stem te laten horen, omdat ik ervan overtuigd was geraakt dat ik de enige was die zijn zaakjes niet op orde zou hebben. Ik wist me te herinneren dat ik een stapel toeslagenverrekeningen had ontvangen van ongeveer 10 cm hoog en ik wist dat ik al bijna 10 jaar aan het afbetalen was. Waaraan dat wist ik niet. In mei 2021 kwam de eerste erkenning en terugbetaling van mijn eigen geld.

Groot was mijn verbazing dat de Belastingdienst denkt dat de immateriële schade 500 euro per jaar is voor het hele gezin.

In oktober 2021 heb ik meegewerkt aan het herijkingstraject van de Belastingdienst en heb de volgende verbetervoorstellen ingediend:

1. Erkenning voor het leed van ouders en kinderen. Materiële en immateriële schade plus de gevolgen erkennen en rechtzetten. Letselschade dus uitkeren. De Belastingdienst erkent deze schade niet en dit is niet acceptabel. De Belastingdienst zegt dat het nederlands recht hier niet in voorziet, en dit heb ik zelf ook meegemaakt bij de negen jaar durende strijd met de Gemeente Amersfoort. Ik heb in 9 jaar zo bizar veel verloren en geen cent is ervan vergoed. Kon zogenaamd niet. Ik heb grote tijd- en geldoffers moeten brengen en heb mijn gezin ernstig tekort moeten doen. Alle instrumenten om een gelukkig leven te leiden zijn me afgenomen en ook nog doelbewust. 
2. De organisatie bij de Belastingdienst verbeteren en ouders die willen schikken zelf een voorstel laten indienen (met een format) waarbij zij aangeven wat zij vinden dat hun schade is (inclusief de schade die anders bij de Commissie Werkelijke Schade aangekaart zal worden). Een vaststellingsovereenkomst maken en bij beider instemming een handtekening en een grote groep mensen zo snel helpen).
3. Erkenning voor de emotionele schade in gezinnen (ouder-/kindrelatie, familierelaties) en hier therapie en erkenning voor ontvangen.
4. Aandacht voor schending van de rechten van de mens en kind, en uitleg geven aan de samenleving hoe deze situatie ontstaan is.
5. Duidelijkheid omtrent het plaatsen op zwarte lijsten. Bij welke organisaties zijn we gemeld (dit geldt ook voor mijn kinderen) en graag een verklaring dat we er niet meer op staan. Uitbetaling, schadeloosstelling voor de gevolgen hiervan. Op een zwarte lijst staan, als fraudeur te boek staan ten onrechte, geeft een hele diepe kras op je ziel en geeft je het gevoel dat je van geen waarde bent voor de overheid. 

Daarnaast heb ik zelf besloten om het onrecht wat mij en mijn gezin is aangedaan en het oplossen hiervan als de hoogste prioriteit voor 2022 te zien. Ik heb voor mezelf de volgende agenda gemaakt:

• Met behulp van deze site een samenvatting te maken van alle ontwikkelingen rondom de toeslagenaffaire
• Een documentaire te (laten) maken over mijn eigen situatie mbt de Gemeente Amersfoort en de Urilift op mijn terras kwestie en daarna de ervaringen met de belastingdienst en de gevolgen voor ons als familie. Ik heb een documentairemaker gevonden (kost wel 12.000 euro) en hiervoor heb ik wel financiering nodig. Daarnaast wil ik met behulp van donaties de doelen als hierboven voor alle ouders realiseren. De overheid handelt onrechtmatig en kan dat zonder enige consequenties doen. Sorry is niet genoeg. De gevolgen van onrechtmatig overheidshandelen en de instrumenten die hiervoor gebruikt worden zorgen ervoor dat je in een nachtmerrie belandt. Ik droomde deze nachtmerrie onlangs: ik zat in een huis, gevangen. Er waren allemaal deuren en bij welke deur ik ook kwam, ik kwam niet uit de gevangenis. Niemand deed open en niemand kwam om me te helpen.
• Met behulp van de inzet van andere ouders starten met werken aan een demonstratie in Straatsburg en bij de Tweede Kamer, waarbij inzichtelijk en helder wordt, wat deze toeslagenaffaire voor ons betekend heeft. We hebben onze kinderen verloren, onze huizen, mensen zijn zelfs het land uit gezet, ouders en kinderen hebben zelfmoord gepleegd, gezinnen zijn in een onmenselijke stress terecht gekomen waarbij we geluk hebben af en toe een gewillig oor te vinden bij de pers.
• Onze verhalen naar buiten toe brengen. We gaan mensen interviewen en zoeken hulp/gastschrijvers om ons te helpen hiermee. Woord, beeld en geluid. Het vergt veel moed om je schaamte opzij te zetten en angst te hebben voor veroordeeld worden op social media. Ik weet het, ik durfde het tot voor kort ook niet. Inmiddels hebben we erkenning van de rechterlijke macht, van de Raad van State, van de Eerste Kamer, van de Hoge Raad, van de Autoriteit Persoonsgegevens, van de Nationale Ombudsman.. wij zijn ten onrechte vermorzeld en verdrukt, kapot gemaakt door de overheid. En dit moet verbeterd worden.

Kort geleden heb ik weer mijn oude ordners kunnen bekijken. Ik zie nu dingen veel helderder. Ik zie een opeising van 2014 van alle ontvangen kindertoeslag en enkele weken daarna een opeising van mijn hypotheek. Ook zie ik correspondentie hierover met de bank, dat ik zelfs teveel rente had betaald, uit angst. Ik weet zeker dat ik op een zwarte lijst ben gezet. Waarom zou je anders na zeven jaar ineens een hypotheek opeisen? 

Veel dank voor de doorzetters en mensen die strijden voor rechtvaardigheid

Ontzettend veel dank aan Eva González Pérez, Renske Leijten, Farid Azarkan, Pieter Omtzigt, Vasco Groeneveld, Stijn Bouman, de 5 toppers uit de documentaire ‘Alleen tegen de Staat’ voor alle onderzoek, pionierswerk, voor alle steun die wij hebben ontvangen. Bedankt voor jullie doorzettingsvermogen. Er komt een nieuw parlementair onderzoek, er komen resultaten van kamervragen in januari 2022.  Ik heb dankzij andere ouders de live debatten van de Tweede Kamer ontdekt, die je terug kunt zien bij Debat Gemist. 

ONRECHTMATIGE DAAD

Onrechtmatig overheidshandelen moet goed en ruimhartig wordt hersteld. (tekst: Koning Willem Alexander).

Ambtenaren hebben een integriteitscode waarmee ze moeten werken. Als zij dit niet doen, moet een straf mogelijk zijn. En consequenties mogen niet meer voor de burger of ondernemer komen. Geen handelen zonder consequenties. Dat is vals!